Ons lieve meisje is niet meer. Wat hebben wij van jou genoten en jou lief gehad!
Wanneer ik op bed lag op mijn rechter zij en je zag mijn hoofd, dan moest en zou je erop gaan liggen. Je lag dan met je zachte, warme buikje op mijn hoofd en ging dan lekker spinnen, ik vond het genieten.
Je was gewoon een super schatje, maar je kon ook wel eens pinnig zijn – ook tegen je zoon Tijgertje, die zijn hele leven bij je bleef.
Helaas werd je ziek en moesten wij na een echoscopie constateren dat je een tumor in je buikje had. Nog een hele tijd ben ik bezig geweest om je zo goed mogelijk te verzorgen, dag en nacht.
Ik was zo blij wanneer je weer iets at en zo teleurgesteld wanneer je dit niet meer deed, we gingen eraan onderdoor. Jij wilde nog wel eten maar je lijfje wilde niet meer, je begreep er zelf ook niks van.
Het beslissen wanneer we de knoop door moesten gaan hakken vonden wij heel erg moeilijk. Je was helemaal op en ik was boos dat die rotprik jou ook nog pijn moest doen op het laatst. Dit had ik je graag willen besparen.
Joepie is 18 jaar geworden en ligt nu te rusten bij ons in de tuin, naast haar zoon Tijger.
Nu ik dit schrijf heb ik het weer zwaar, want lieve Joep we missen je nog steeds. Bedankt lieverd voor al die mooie jaren!
